Forum www.sufizm.fora.pl Strona Główna www.sufizm.fora.pl
Sufizm - nauka, kultura, mistyka i duchowość wschodu - Suficki Port Duchowy
 
 FAQFAQ   SzukajSzukaj   UżytkownicyUżytkownicy   GrupyGrupy   GalerieGalerie   RejestracjaRejestracja 
 ProfilProfil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomościZaloguj się, by sprawdzić wiadomości   ZalogujZaloguj 

GAYAN - Mądrość Sufich

 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum www.sufizm.fora.pl Strona Główna -> LITERATURA SUFICKA
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Ahmad
Moderator



Dołączył: 29 Sie 2010
Posty: 70
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Polska
Płeć: Mężczyzna

PostWysłany: Czw 12:43, 15 Wrz 2016    Temat postu: GAYAN - Mądrość Sufich

Gayan (czyt.: gajan)

ALAPAS (Alapa: Bóg przemawiający do człowieka)
ALANKARAS (Alankara: Fantazyjne wyrażenie idei)
BOULAS (Boula, Baula: Płomienne słowa)
CHALAS (Ćala: Słowo wyjaśniające)
GAMAKAS (Gamaka: Wrażliwość serca poety dostrojona do różnych tonów)
GAYATRI (Gajatri: Modlitwy)
RAGAS (Raga: Dusza ludzka zwracająca się do Boga)
SURAS (Sura: Bóg Bóg przemawia przez rozświetloną duszę)
TALAS (Tala: Rytmiczne wyrażenie idei)
TANAS(Tana: Dusza rozmawiająca z naturą)


ALAPAS (Alapa: Bóg przemawiający do człowieka)

1. Skoro w człowieku dostrzec można Naszą postać, skoro w człowieku widać niebo i ziemię, to cóż takiego jest jeszcze na świecie, czego w człowieku nie ma? Gdy go tylko zbadać, znajdzie się w nim wiele.

2. Jeśli ruszysz naprzód, by Nas znaleźć, My pójdziemy naprzód, by cię przyjąć.

3. Daj nam wszystko, co masz, My damy ci wszystko, co posiadamy.

4. W mężczyźnie nakreśliliśmy Naszą postać; w kobiecie nadaliśmy jej ostateczny obraz.

5. W mężczyźnie ukazaliśmy Naszą łaskawą naturę; w kobiecie wyraziliśmy Nasz boski artyzm.

6. Bóg stanowi odpowiedź na wszystkie pytania.

7. Uczyń Boga rzeczywistością, a Bóg uczyni ciebie Prawdą.

8. Bóg stworzył człowieka, a człowiek stworzył dobro i zło.

9. Jeśli Bóg Wszechmogący zapragnie, posiada wystarczającą moc, aby przemienić twoją tarczę w zatruty miecz i nawet twoją własną dłoń w dłoń twego przeciwnika.

10. Dawaj wszystko, co masz, i bierz wszystko, co jest ci dawane.

11. Twoi najwięksi wrogowie to ci, którzy są ci bliscy i drodzy, lecz jeszcze groźniejszym wrogiem jest twoje własne ego.

12. Jakąkolwiek drogę wybierzesz: słuszną czy niesłuszną, wiedz, że za sobą masz zawsze pomocną dłoń, gotową pomagać ci na tej drodze.

13. O rozjemco, nim próbować będziesz zaprowadzić pokój na świecie, zaprowadź wpierw pokój w sobie!

14. Człowieku! Ty jesteś panem życia, tutaj i na tamtym świecie.

15. Z przestrzeni wyłoniło się światło i dzięki temu światłu przestrzeń rozjaśniła się.

16. Jeśli twój bliźni nie zwraca ci długu, znoś to cierpliwie; kiedyś wszystkie należności zostaną ci oddane z procentem.

17. Z ufnością szukaj oparcia w Bogu i zobacz Jego ukrytą dłoń pracującą we wszystkich źródłach.


ALANKARAS(Alankara: Fantazyjne wyrażenie idei)

18. Obojętności! Mój najserdeczniejszy przyjacielu, przykro mi, że zawsze działam wbrew tobie jako twój oponent.

19. Moja skromności! Stanowisz zasłonę dla mej pychy.

20. Moja pokoro! Jesteś samą esencją mojej pychy.

21. Pycho! I święty, i grzesznik piją z twojego pucharu.

22. Pycho! Tyś jest fontanną wina na ziemi, gdzie pić przychodzi Król Niebios.

23. Pawiu! Czy to nie twoja pycha skłania cię do tańca?

24. Moje bose stopy! Idźcie ostrożnie ścieżką życia, ażeby leżące na drodze ciernie nie szemrały, że je depczecie.

25. Mój ideale! Chwilami wydaje mi się, że bawimy się w chowanego; kiedy się podnoszę, schodzisz poniżej moich stóp, a kiedy idę w dół, wyrastasz ponad moją głową.

26. Moja niezależności! Czynisz mnie biednym, a zarazem bogatym.

27. Mój umiłowany ideale! Gdy poszukiwałem cię na ziemi, to czyż nie śmiałeś się ze mnie z nieba?

28. Moje czułe serce! Tak często żałuję, że nie jesteś z kamienia.

29. Moja ograniczoności! Jesteś niczym źdźbło w oku mojej duszy.

30. Pieniądze! Jesteście błogosławieństwem i przekleństwem zarazem. Wy zmieniacie przyjaciół we wrogów i wrogów w przyjaciół. Zabieracie z życia niepokój, a jednocześnie przynosicie go.

31. Fale: jesteśmy Upsarami oceanu. Kiedy wiatr muzykuje, my tańczymy; nie szukamy ziemskich skarbów; naszą nagrodą jest jedno spojrzenie Indry.

32. Czasie! Nigdy cię nie widziałem, ale słyszałem twe kroki.

33. Czasie! Gdy jestem smutny, ty pełzniesz; gdy jestem radosny, ty umykasz; w godzinach mego cierpliwego oczekiwania, ty stoisz nieruchomo.

34. Czasie! Jesteś oceanem, a każda chwila jest twoją falą.

35. Niebo! Jesteś morzem, po którym żegluje moja łódź wyobraźni.

36. Moja zamyślona jaźni! Nie czyń nikomu wymówek, nie chowaj do nikogo urazy, nie żyw do nikogo niechęci; bądź mądra, tolerancyjna, rozważna, uprzejma i dobra dla wszystkich.

37. Moja niezależności! Jakże wiele ofiar dla ciebie złożyłem, a mimo to nigdy nie jesteś zadowolona.

38. Moja prosta ufności! Jakże często przynosisz mi rozczarowanie, lecz ja wciąż podążam za tobą z zamkniętymi oczami.

39. Moje nastroje, czymże jesteście? - Jesteśmy falami wznoszącymi się w twoim sercu.

40. Moja emocjo, skądże przychodzisz? - Z wiecznie tryskającego źródła twojego serca.

41. Moja wyobraźnio, czym jesteś? - Jestem strumieniem zasilającym fontannę twojego umysłu.


BOULAS (Boulas: Płomienne słowa)

42. Niebo i piekło to materialne manifestacje zgodnych i niezgodnych myśli .

43. Wszystkie dobre uczynki życia mogą zostać zmyte powodzią wywołaną jednym grzechem.

44. Uczony człowiek bez siły woli jest niczym głowa bez ciała.

45. Wszystko, co człowiek trzyma, ulega utrwaleniu; wszystko, co człowiek puszcza, ulega rozproszeniu.

46. Czyste sumienie daje człowiekowi lwią siłę, a z sumieniem nieczystym nawet lwy zmieniają się w króliki.

47. Jedyną rzeczą, którą tworzy się w ciągu życia, jest własna natura człowieka.

48. Bądź albo prawdomówny, albo fałszywy, gdyż nie możesz być taki i taki jednocześnie.

49. Prawda to boskie dziedzictwo znajdowane w głębi każdego ludzkiego serca.

50. Tylko ze względu na innych królewska dusza przestrzega prawa; w przeciwnym razie stanie ponad prawem.

51. Ten, kto potrafi żyć zgodnie ze swym ideałem, jest królem życia.

52. Bóg, który dla człowieka jest pojmowalny, został przez tego człowieka stworzony, lecz to co wykracza poza jego pojmowanie, stanowi rzeczywistość.

53. Im bardziej ktoś zbliża się do rzeczywistości, tym bliżej staje jedności.

54. Życie nie wystarcza, aby nauczyć się, jak żyć na tym świecie.

55. Człowiek szuka cudów; gdyby tylko zobaczył, jak cudownym jest ludzkie serce!

56. Wiele zła rodzi się z bogactwa, ale znacznie więcej z nędzy.

57. Nie płacz wraz z zasmuconymi, lecz pocieszaj ich; w przeciwnym razie swoimi łzami będziesz tylko podlewał roślinę ich smutku.

58. Duch kontrowersji żywi się sporem.

59. Reforma jest potrzebna we wszystkich epokach.

60. Kiedy człowiek dotyka prawdy ostatecznej, uświadamia sobie, że nie ma niczego, co nie byłoby w nim.

61. Rozum to złudzenie rzeczywistości.

62. Śmierć jest lepsza od proszenia nikczemnego człowieka o przysługę.

63. Lepiej lulać diabła do snu, niż go budzić.

64. Ruch to życie; bezruch to śmierć.

65. Nie ma takiego działania na świecie, które można by opieczętować jako grzech czy uczynek szlachetny; takim czyni je odniesienie do konkretnej duszy.

66. Rzeczywistość jest dowodem sama dla siebie.

67. Nie ma sensu starać się udowodnić, że jesteś czymś, czym nie jesteś.

68. Przyjemność zamyka, a ból otwiera drogę dla inspiracji.

69. Kąśliwy język sięga głębiej niż ostrze bagnetu, a ostre słowa ranią dotkliwiej niż szpada.

70. Ludzkie serce wpierw musi ulec roztopieniu jak metal, zanim zostanie ukształtowane w pożądany charakter.

71. Mistyk nie czeka na życie pozagrobowe, lecz teraz czyni wszystko co może, aby się rozwijać.

72. Potęga wymaga posłuszeństwa, lecz jeśli nie możesz oprzeć się potędze walcząc, pokonaj ją poddaniem się.

73. Tryskający strumień miłości wznosi się w miłości dla osoby, lecz rozprzestrzenia się i opada w miłości powszechnej.

74. Kto czyni w swym sercu miejsce dla innych, sam wszędzie znajdzie mieszkanie.

75. Każda ludzka osobowość jest niczym utwór muzyczny, posiada indywidualny ton i własny rytm.

76. Trzeba wziąć się do dzieła, zamiast zrzucać winę na innych.

77. Grzesznik o czułym sercu jest lepszy niż święty utwardzony pobożnością.

78. Sposobem na przezwyciężenie błędu jest jego dostrzeżenie; następną rzeczą jest dbałość o to, by się nie powtórzył.

79. Ludzkie serce to muszla, w której znaleźć można perłę szczerości.

80. Skały otworzą się i zrobią drogę dla miłującego.

81. Człowiek stwarza przyczyny tak, aby mu pasowały.

82. Prostota umysłu gwarantuje sukces.

83. Rozwijająca się miłość do formy kulminuje w miłości do Bezforemnego.

84. Kiedy człowiek wznosi się ponad poczucie obowiązku, obowiązek staje się dlań przyjemnością.

85. Życie zewnętrzne jest tylko cieniem wewnętrznej rzeczywistości.

86. Tajemnicą wszystkich sukcesów jest siła przekonania.

87. Ci, którzy starają się uczynić cnoty ze swoich przypadłości, brną coraz dalej w ciemność.

88. Kiedy zawiść przeradza się w zazdrość, serce przechodzi od cierpkości do goryczy.

89. Doczesna strata przemienia się często w duchowy zysk.

90. Cierpliwa wytrwałość to oznaka postępów.

91. Ideał to środki, a przełamanie go to cel.

92. Wielu czuje, kilku myśli, lecz jeszcze mniej jest takich, którzy potrafią wyrazić swoje myśli.

93. Wartość poświęcenia tkwi w chęci do niego.

94. Nic nie odbierze radości człowiekowi, który posiadł wlaściwe rozumienie.

95. Nie bój się Boga, lecz obserwuj uważnie Jego przyjemność i niewygodę.

96. Optymizm jest rezultatem miłości.

97.Kto dla innych jest zagadką, dla siebie jest łamigłówką.

98. Gdy skąpiec okazuje hojność, celebruje to trąbami.

99. Człowiek szczery rozsiewa wokół siebie aromat, który postrzega szczere serce.

100. Jeśli nie będziesz w stanie panować nad swymi myślami, nie będziesz mógł ich utrzymać.

101. Jedyną rzeczą, jaka przeszkadza człowiekowi w jego podróży do celu, jest pokusa.

102. Fatalizm to jedna strona Prawdy, lecz nie jedyna.

103. Swoją dobroć trzymaj z boku, aby nie dotknęła twojej pychy.

104. Kiedy ktoś zaprzecza, jakoby był tobie coś winien, wówczas przechodzi to na konto Boga.

105. Dobre maniery, ze szczerością, stanowią sztukę życia.

106. Tęsknota za zemstą to jak uporczywe szukanie trucizny.

107. Prawdziwie wielkie dusze stają się strumieniami miłości.

108. Bóg jest centralnym motywem prawdziwego poety i postacią, której portret malują prorocy.

109. Ten, czyja miłość zawsze była odwzajemniana, nie zna uczucia prawdziwej miłości.

110. Prawdziwe wierzenie niezależne jest od przyczyn.

111. Mądrość jest niczym horyzont: im bliżej podchodzisz, tym bardziej się oddala.

112. Kiedy dusza dostrojona jest do Boga, wszystkie działania stają się muzyką.

113. To duch beznadziejności blokuje drogę człowiekowi i uniemożliwia jego postępy.

114. Człowiek nieegoistyczny więcej zyskuje z życia niż egoistyczny, którego zysk na końcu okazuje się być stratą.

115. Szczerość jest niczym pączek w ludzkim sercu, który zakwita wraz z dojrzałością duszy.

116. Sukces zagwarantowany jest dla pełnego wiary, gdyż wiara zapewnia sukces.

117. Nikt w życiu nie doświadczy tego, co nie jest mu przeznaczone.

118. Jest niemożliwością, aby wciąż zbierać same pochwały i nigdy nie narazić się na zarzuty. Pochwała i przygana idą ręka w rękę.

119. Przebywać w niesprzyjającym środowisku jest gorzej, niż znaleźć się we własnym grobie.

120. Nauka rodzi się z nasienia intuicji, pojmowanej w rozumie.

121. Tylko Prawda jest sukcesem, prawdziwy sukces to Prawda.

122. Kluczem do wszelkiego szczęścia jest miłość do Boga.

123. Zarzucając komuś błąd, jedynie mocniej go w nim zakorzeniasz .

124. Śmierć to podatek, jaki dusza musi uiścić za posiadanie imienia i formy.

125. Nim spróbujesz poznać sprawiedliwość Boga, sam musisz stać się sprawiedliwy.

126. Do kogo dusza naprawdę należy, do Tego w końcu powraca.

127. Ażeby poznać boską doskonałość, należy porzucić swoje niedoskonałe ego.

128. Kiedy płacz ucznia wzmaga się do odpowiedniego stopnia, zjawia się nauczyciel, aby pomóc.

129. Najlepszym sposobem życia jest życie naturalne.

130. Niech przykład innych nie stanowi dla ciebie usprawiedliwienia twojego złego postępowania.

131. Ludzie trudni w obejściu mają problemy z samymi sobą.

132. Wszystkie sytuacje życiowe stanowią testy ujawniające, co jest rzeczywiste, a co jest fałszywe.

133. Prawdziwy poszukiwacz nigdy nie zatrzyma się wpół drogi; albo znajdzie czego szuka, albo zgubi się całkowicie.

134. Twojego gościa bardziej zadowolisz sympatią niż dobrym jedzeniem.

135. Tamten świat to kontynuacja tego samego życia w innej sferze.

136. Kto nie ma dość odwagi, by ryzykować, niczego w życiu nie osiągnie.

137. Nie tylko człowiekowi, ale i Bogu nie podoba się apodyktyczność.

138. Ci, którzy żyją w obecności Boga, u Niego szukają przewodnictwa w każdym ruchu, jaki czynią.

139. To nie dzięki samopoznaniu człowiek poznaje Boga; to dzięki poznaniu Boga, człowiek poznaje siebie.

140. Jeśli pragniesz kroczyć drogą świętych, naucz się wpierw przebaczania.

141. Bądź oszczędny w słowach, jeśli chcesz, by były silne.

142. Jak kwiat jest zwiastunem owocu, tak dzieciństwo jest obietnicą życia człowieka.

143. Ogrodnik używa róż do tworzeniu kwietnych kobierców a cierni do tworzenia żywopłotów.

144. Miłość, która manifestuje się jako tolerancja i przebaczanie, leczy rany serca.

145. Największa miłość w życiu to często ta, która skrywana jest pod obojętnością.

146. Obojętność i niezależność to dwa skrzydła służące duszy do lotu.

147. Obrazić nikczemnika to jak rzucić kamień w błoto i opryskać się.

148. Człowiek, który sam doszedł do wszystkiego, jest potężniejszy od tego, kto wszystko zawdzięcza innym.

149. Fałszywa grzeczność jest jak sztuczna biżuteria, fałszywe pocałunki są niczym sztuczne kwiaty.

150. Nietowarzyska osoba jest obciążeniem dla społeczeństwa.

151. Boskość to ludzka doskonałość, a człowieczeństwo to boska ograniczoność.

152. Mędrcy swój podziw okazują poprzez szacunek.

153. Wielu przyjmuje Prawdę dla siebie, lecz nieliczni wyznają ją innym.

154. Splot myśli to pukiel włosów Umiłowanego.

155. Nie przyjmuj tego, czego nie możesz zwrócić, gdyż równowaga życia leży w odwzajemnianiu.

156. Ci, którzy zawiedli się na swojej indywidualności, poszukują schronienia w zbiorowości.

157. Wkroczenie na drogę dysharmonii to jak wejście do paszczy smoka.

158. Szatan przybywa w najpiękniejszych szatach, aby przysłonić oczom człowieka jego najwyższy Ideał.

159. Życie to wielka okazja i wielką jest szkodą, gdy człowiek to sobie uświadamia, kiedy jest już za późno.

160. Za nami wszystkimi znajduje się jeden duch i jedno życie; jakże więc możemy być szczęśliwi, gdy nasz sąsiad jest smutny?

161. Ludzkie serce jest domem duszy i od tego domu zależy duszy tej wygoda i siła.

162. Rezygnacja nie ma wartości, oprócz sytuacji, gdy czyn został już wykonany i nie da się nic na to poradzić.

163. Miłość to ramiona Boskiej Matki; kiedy są rozpostarte, wpadają w nie wszystkie dusze.

164. Największą tragedią świata jest brak powszechnej ewolucji.

165. Nic nie dzieje się przypadkowo; wszystkie sytuacje w życiu prowadzą do pewnego określonego celu.

166. Przebaczanie należy do Boga; przywilejem śmiertelnika staje się tylko wówczas, gdy zostanie on o to poproszony przez kogoś innego.

167. Zanim będziesz w stanie poznać Prawdę, musisz nauczyć się żyć prawdziwym życiem.

168. Samo życie staje się Świętą Księgą dla rozświetlonej duszy.

169. Każda z chwil twojego życia jest cenniejsza niż cokolwiek innego na świecie.

170. Ten jest niewierzącym, kto nie potrafi uwierzyć w siebie.

171. Miłość to oręż zdolny skruszyć wszelkie przeszkody na drodze życia człowieka.

172. Litowanie się nad sobą stanowi przyczynę wszystkich smutków życiowych.

173. To jest bezcenne, co dane jest z miłości.

174. Przemija nasza percepcja czasu, nie sam czas; bo czasem jest Bóg, a Bóg jest wieczny.

175. Kochając istotę ludzką, człowiek opanowuje pierwszą lekcję miłości , lecz w rzeczywistości, miłość należna jest tylko Bogu.

176. Ta osoba staje się władcą życia, która nauczy się kontrolować własny język.

177. Optymizm pochodzi od Boga, a pesymizm rodzi się w ludzkim umyśle.

178. Mistyk rozpoczyna podziwiając życie, i dla niego stanowi ono fenomen na każdym kroku.

179. Nie musisz szukać Świętego lub Mistrza; by poprowadzić cię twą drogą, wystarczy mądry człowiek.

180. Ten, kto nie potrafi przyswoić sobie lekcji z pierwszego błędu, z pewnością jest na złym szlaku.

181. We wszystkich rzeczach tkwią pary przeciwieństw; w każdej rzeczy istnieje duch czegoś przeciwnego.

182. Czyste ciało odzwierciedla czystość duszy i stanowi sekret zdrowia.

183. To czystość duszy wytwarza skłonność do utrzymywania ciała w czystości.

184. Czyste życie i czyste sumienie to chleb i wino duszy.

185. Prawość pochodzi z samej istoty duszy.

186. Rezerwa dodaje człowiekowi godności; Mędrzec jest poważny, a zarazem pełen gracji.

187. Skoro nawet nasze ego nie należy do nas, to cóż na tym świecie możemy nazwać naszą własnością?

188. Wszystkie rzeczy w życiu stanowią materiały, z którymi pracować może Mądrość.

189. Nie zważaj na największy nawet błąd drugiego człowieka, ale nie współuczestnicz w nim choćby w najmniejszym stopniu.

190. Nie ma innego źródła szczęśliwości jak serce człowieka.

191. Człowiek zaczyna zastanawiać się nie wcześniej, niż przychodzi otrzeźwienie po upojeniu życiem.

192. Życie z głupim towarzyszem jest gorsze od śmierci.

193. Ból życia to cena za roztopienie serca.

194. Wytrwałość czyni rzeczy cennymi, a człowieka wielkim.

195. Spełnienie każdej aktywności leży w jej zrównoważeniu.

196. Serce człowieka jest świątynią; kiedy jej drzwi zamknięte są dla człowieka, zamknięte są też dla Boga.

197. Wierność wydziela aromat, który jest wyczuwalny w atmosferze wytwarzanej przez wiernego.

198. Duchowość to dostrajanie serca; nie można jej osiągnąć ani poprzez studia, ani przez pobożność.

199. Moralność danej osoby oceniać należy raczej po jej podejściu, a nie po jej działaniach.

200. Dobro i zło zależą raczej od podejścia do rzeczy i od sytuacji, niż od działania.

201. W wierzeniach każdego człowieka zawiera się dla niego pewne dobro, a złamać takie wierzenie to jakoby zniszczyć jego Boga.

202. Rozum jest kwiatem o tysiącu płatków, z których jeden pokrywa drugi.

203. Ten, kto nie dostrzega Boga teraz, dostrzeże Go prędzej czy później.

204. Walczyć z naturą to wznosić się ponad nią.

205. Sukces jest uzyskiwany, gdy wolna wola i okoliczności współpracują.

206. Szczere uczucie szacunku nie wymaga słów; nawet cisza może mówić o czyjejś pełnej szacunku postawie.

207. Prostota natury jest oznaką Świętych.

208. Serce jest bramą Boga; gdy zapukasz do niej, nadejdzie odpowiedź.

209. Każdą impresję o złej naturze witać trzeba w gotowości bojowej.

210. Nie ma wspanialszego fenomenu niż sama Miłość.

211. Winni tego samego błędu jednoczą się w wysiłku, ażeby uczynić cnotę z ich wspólnego grzechu.

212. Życie może być pełne błogosławieństw, gdy człowiek wie, jak je przyjmować.

213. Kiedy ciało idzie, idzie również cień; tak samo za Prawdą podąża fałsz.

214. Życie na tym świecie jest fałszywe, jego kochankowie biesiadują w fałszu.

215. Nic, co fałszywe, nie uda się, a jeśli pozornie udaje się, może przynieść jedynie fałszywe korzyści.

216. Wszystko, co w sercu wywołuje tęsknotę, pozbawia serce jego wolności.

217. Możliwość jest naturą Boga, a niemożność jest ograniczonością człowieka.

218. Produktem wszelkiego piękna jest uwznioślenie ducha.

219. Jedna cnota może oprzeć się tysiącu wad.

220. Niegodziwość manifestowana przez inteligentną osobę jest niczym trujący owoc wyrastający z żyznej gleby.

221. Niepowodzenie w życiu nie liczy się; największym nieszczęściem jest trwać w bezruchu.

222. Rozwaga rodzi się w sercu, a rozwija w głowie.

223. Obojetność stanowi klucz do całej tajemnicy życia.

224. Życie różnicowane jest parami przeciwieństw.

225. Na tym bazarze życia nie bierzemy niczego, za co prędzej czy później nie będziemy musieli zapłacić.

226. Diament musi zostać oszlifowany, zanim zabłyśnie jego światło.

227. Za dobrocią jest wierność Prawdzie, która jest cechą boską.

228. Poczucie winy odbiera woli jej siłę.

229. Odpowiedź, która wyrywa pytanie z korzeniami, jest prawdziwie inspirowana.

230. Żart rozjaśnia inteligencję i przegania chmury ponurości, jakie otaczają serce człowieka.

231. Gdyby tylko człowiek wiedział, co kryje się za jego wolną wolą, nigdy nie nazwałby jej "moja wola", lecz "Twoja Wola".

232. Służba Boża oznacza, że każdy z nas pracuje dla wszystkich.

233. Jeśli pragniesz zbadać głębię czyjegoś charakteru, dowiedz się, jaka jest jego największa życiowa potrzeba.

234. To brak własnego magnetyzmu osobowego skłania człowieka do szukania magnetyzmu u innych.

235. Miłość rozwija się w harmonię, a z harmonii rodzi się piękno.

236. Oddanie znajduje dowód w poświęceniu.

237. To Bóg ręką człowieka projektuje i realizuje zamierzony przez Siebie plan w naturze.

238. Jak ogień potrafi ugotować pokarm lub go spalić, tak i ból wpływa na ludzkie serce.

239. Każde pragnienie wzmaga w człowieku siły dla spełnienia jego głównego pragnienia, będącego celem każdej duszy.

240. Słowo nie usłyszane jest słowem straconym.

241. Rozwaga to oznaka Mędrca.

242. Wiara w siebie musi kulminować wiarą w Boga, ponieważ wiara jest żywym skarbem.

243. Postawa człowieka manifestuje się w jego sylwetce i twarzy.

244. Tylko szczęście jest naturalne i osiąga się je poprzez życie w sposób naturalny.

245. Umysł powinien być posłusznym sługą człowieka; gdy jest panem, życie staje się nieznośne.

246. Każde doświadczenie, dobre czy złe, stanowi krok naprzód w ewolucji człowieka.

247. Nie ma sensu mówić, że znasz Prawdę; gdybyś ją znał, milczałbyś.

248. Ufność tego, kto ufa drugiemu, lecz nie ufa sobie, jest bezwartościowa.

249. Ludzkie cierpienie to pierwsze wyzwanie, na jakie musimy odpowiedzieć.

250. Grzech to paliwo ognia cnoty.

251. Pierwszą rzeczą, jakiej poszukujący Prawdy musi się nauczyć, jest być szczerym wobec siebie.

252. Subtelność to artyzm inteligencji.

253. Ludzie wznoszą cztery ściany wokół swoich ideałów, ażeby ich umysły nie uciekły za więzienne kraty.

254. Łatwo zostać nauczycielem, lecz trudno stać się uczniem.

255. Dusza jest albo unoszona do góry, albo strącana w dół przez efekty jej własnych myśli, słów i czynów.

256. Miłość wzlatuje w emocji, a opada w pasji.

257. Trucizna czasami zachowuje się jak nektar i tak samo dzieje się ze złem.

258. Cały szlak życia stanowi podróż od niedoskonałości do doskonałości.

259. Każda cnota jest niczym innym, jak ekspresją piękna.

260. Każda dusza ma w życiu swoją własną drogę; jeśli zechcesz kroczyć drogą innego człowieka, będziesz musiał pożyczyć od niego oczy, aby widzieć.

261. Odpowiedź znajduje się w pytaniu; pytanie nie posiada żadnej egzystencji bez odpowiedzi.

262. Kto żyje w swoich subtelniejszych uczuciach, mieszka w niebie; kiedy przekłada je na słowa, spada na ziemię.

263. Osobowość człowieka odzwierciedla jego myśli i uczynki.

264. Rozumu nauczyć się można od wciąż zmieniającego się świata, lecz Mądrość pochodzi z esencji życia.

265. Szukanie odpowiednich słów na wyrażenie swoich myśli to jak strzelanie do celu.

266. Prawdziwe życie, umożliwia człowiekowi poznanie Boga.

267. Całość życia jest procesem chemicznym, a znajomość tej chemii, pomaga człowiekowi wieść szczęśliwy żywot.

268. Domeną mistyka jest on sam; nad nią panuje niczym król.

269. Woda, która obmywa serce, to nieprzerwanie toczący się strumień-miłość.

270. W chwili, gdy człowiek staje się prostolinijny, otwiera się przed nim prosta droga.

271. Nikt nie może być człowiekiem i nie czynić jednocześnie błędów.

272. Upokorzone sumienie przytłumia promienie sylwetki człowieka.

273. Rozwój osobowości stanowi rzeczywisty cel ludzkiego życia.

274. Człowiek wyraża swoją duszę poprzez wszystko, co czyni.

275. Ze skorupy złamanego serca wyłania się nowonarodzona dusza.

276. W pięknie tkwi sekret boskości.

277. Nie ma lepszego towarzystwa nad samotność.

278. Kto uświadamia sobie wpływ swych uczynków na jego życie, zaczyna otwierać swoje oczy na życie.

279. Życie jest tym, czym jest, nie możesz go zmienić, lecz możesz zmienić siebie.

280. Przebywać samemu ze swą jaźnią to jak przebywać z przyjacielem, którego towarzystwo trwa wiecznie.

281. Mowa jest oznaką życia, ale cisza to samo życie.

282. Kto nie dotrzymuje tajemnicy, nie posiada głębi; jego serce jest niczym naczynie odwrócone dnem do góry.

283. Mądrość zdobywa się w samotności.

284. Każde pragnienie, w życiu ma swoje spełnienie; gdyby tak nie było, stworzenie nie toczyłoby się naprzód.

285. Dla kogo jego cel życiowy jest jasno zrozumiały, ten już znajduje się w Drodze.

286. W pełnym rozwinięciu ludzkiej natury leży spełnienie celu życia.

287. Co Bóg uczyni, człowiek niszczy; co czyni człowiek, psuje Bóg.

288. Wszystkie rzeczy są dobre; lecz dobre są nie zawsze i nie dla każdego.

289. Jeśli naszej nadziei nie będziemy budować w Prawdzie, to w czym ją budować będziemy?

290. Życie to postęp, a zanik postępu to śmierć.

291. Prawda kryje się w sercu natury; dlatego też człowiek w sposób naturalny chowa wszystko, co cenne.

292. Fałszywe ego to fałszywy bóg; gdy fałszywy bóg zostaje zniszczony, przybywa Bóg prawdziwy.

293. Miłujący naturę jest prawdziwym czcicielem Boga.

294. Kto czci Boga lecz pogardza człowiekiem, czci na próżno.

295. Naszym słabościom ustępujemy drogi, gdy jesteśmy wobec nich pasywni.

296. Jeżeli jakaś osoba nas nie słucha, to jest tak dlatego, że sami w to nie wierzymy.

297. Kiedy defekt staje się powszechny, zostaje uznany przez ogół za stan normalny.

298. U swych początków Miłość żyje tylko we wzajemności, lecz kiedy zostanie w pełni rozwinięta, staje na własnych nogach.

299. Koroną obecnego ducha ludzkości jest komercjalizm, a jego tronem jest materializm.

300. Bez humoru życie ludzkie jest puste.

301. Postrzeganie życia w jego całości wykracza poza możliwości ogółu.

302. Wszystkie aspekty życia spotykają się i dzielą pospołu w jednym, centralnym punkcie, którym jest boski Umysł.

303. Najsilniejszą obroną jest cierpliwa wytrwałość.

304. Wszystko, co dobre i wartościowe, trudne jest do zdobycia.

305. Im więcej korzystasz ze swych talentów, tym mniej pozostaje wartości w tym, co jest bezcenne.

306. Brak zrozumienia ludzkiej natury powoduje wszelkie konflikty i nieporozumienia.

307. Im głębiej człowiek siebie bada, tym więcej mocy w sobie znajduje.

308. Równowaga jest tajemnicą życia, a brak równowagi to życia zniszczenie.

309. Wszystko, co pochodzi od Boga, jest dla wszystkich dusz.

310. Szczęśliwymi czy nieszczęśliwymi nie czyni nas nasza życiowa sytuacja, lecz nasza wobec życia postawa.

311. Zysk ze stratą dla drugiego na końcu okazuje się nie być zyskiem.

312. Mówić mądrości jest znacznie łatwiej, niż nimi żyć.

313. Miłosierdzie to ekspansja serca.

314. Wszystko co nie jest jasne wprost, jest zagadką; dlatego Mądrość, to łamigłówka dla pospolitego umysłu.


CHALAS (Chala: Słowo wyjaśniające)

315. Przewodnik duchowy pełni rolę Kupidyna, przywodzącego dusze do poszukiwania bliskości Boga.

316. Tendencją Sufich jest patrzeć na wszystko z dwóch punktów widzenia: z własnego oraz z punktu widzenia drugiego człowieka.

317. Prawdziwą religią dla Sufich jest morze Prawdy, a wszystkie poszczególne wyznania są jego falami.

318. Nie każdy widzi czystą Prawdę; w przeciwnym razie ludzie nie potrzebowaliby już się uczyć.

319. Stworzyciel ukrywa się w swoim własnym stworzeniu.

320. Religia naturalna jest religią piękna.

321. To samo światło, które na ziemi jest ogniem, a na niebie słońcem, w niebie jest Bogiem.

322. Pięknu wszyscy poddają się chętnie, a mocy niechętnie.

323. Stworzenie jest nie tylko Boga naturą, ale i Jego artyzmem.

324. Pycha to kryjący się za każdym impulsem impet, który przynosi zarówno to co najgorsze, jak i to, co w człowieku najlepsze.

325. Czas i przestrzeń to tylko długość i szerokość Nieskończonego.

326. Arogancją ze strony człowieka jest żądać wyjaśnienia Boga słowami.

327. Pośród milionów wierzących w Boga z trudem znajdzie się jeden, który Boga czyni rzeczywistością.

328. Bóg-Ideał jest kwiatem stworzenia, a uświadomienie Prawdy jest jego aromatem.

329. Prawdziwy wielbiciel Boga widzi jego osobę we wszystkich formach; w szacunku dla człowieka, szanuje Boga.

330. Ukryte pragnienie Stworzyciela stanowi tajemnicę całego stworzenia.

331. Pycha to całkowita suma wszystkich działań na świecie.

332. Piękno to to, za czym uganiają się wszystkie dusze.

333. Piękno to życie artysty, motyw poety, dusza muzyka.

334. Czarująca osobowość jest cenna jak złoto i delikatna jak perfumy.

335. Tańcząca dusza ukazuje swoje pełne gracji ruchy we wszystkich działaniach.

336. Czarująca osobowość jest niczym wspaniałe dzieło sztuki, któremu dodano życie.

337. Życie to najważniejsza rzecz, nad jaką należy się zastanowić, a życie prawdziwe to życie wewnętrzne, poznawanie Boga.

338. Dusza Chrystusa jest życiem wszechświata.

339. Matka, była dla Jezusa kamiennym stopniem, do stania się Chrystusem.

340. Bóg przemawia do proroka Swym boskim językiem, a prorok tłumaczy to na język ludzki.

341. Dowodem proroctwa jest osobowość proroka.

342. Prawdziwym mieczem Mohammada był czar jego osobowości.

343. Jak cała Natura stworzona została przez Boga, tak natura każdego człowieka stwarzana jest przez niego samego.

344. Kiedy osobowość artysty zostaje pochłonięta przez jego sztukę, sama staje się sztuką.

345. Próżność to maska skrywająca coś, co przyciąga wszystkie dusze.

346. Próżność jest koroną piękna, a skromność jest jego tronem.

347. Bez skromności piękno jest martwe, bowiem skromność jest piękna duchem.

348. Pękno przesłaniane jest przez naturę; im większe piękno, tym bardziej jest okrywane.

349. Piękno okrywane przez skromność, delikatnie odsłaniane jest przez sztukę; szanując skłonności ludzkie, odsłania ona piękno, które ukrywają ludzkie konwencje.

350. Skromność to welon na twarzy wielkiego, gdyż najskromniejszy jest sam Bóg, którego nie widzi nikt oprócz jemu najbliższych.

351. Bóg żyje w Naturze i jest żywcem pogrzebany pod wszystkimi sztucznymi formami, które stoją i kryją Go niczym grobowiec.

352. Natura jest samą istotą człowieka; dlatego czuje on z nią swoją jedność.

353. Na wsi widzisz chwałę Boga; w mieście wysławiasz jego Imię.

354. Prawdziwa sztuka nie odciąga człowieka od Natury; wręcz przeciwnie, zbliża go do niej.

355. Dobra reputacja jest delikatna jak szkło.

356. Dobra reputacja to dar ofiarowany człowiekowi przez innych, dlatego jego świętym obowiązkiem jest utrzymać ją.

357. Albo dobrze zajmij się swoją reputacją, albo nie dbaj o nią wcale.

358. Człowiek, któremu brak własnej dobrej reputacji, nie przejmuje się reputacją drugiego.

359. Człowiek bez charakteru jest niczym kwiat bez zapachu.

360. W poczuciu honoru ukryta jest pewna boska iskra.

361. Miłość to sieć, która łowi serca niczym ryby.

362. Kiedy wszyscy pytają swoich sąsiadów "Dlaczego?", mistyk zadaje to pytanie sobie.

363. Człowiek majętny jest często jedynie strażnikiem swojego skarbca.

364. Każdy człowiek dziedziczy po przodkach nie tylko ciało, ale i umysł.

365. Zły zawsze szuka jakiegoś wytłumaczenia, aby wzbudzić litość.

366. Człowiek ciągnięty jest w życiu z czterech stron: przez naturę, okoliczności, prawo i ideał.

367. Dziecko zrodzone na ziemi jest banitą z nieba.

368. Nigdy nie żartuj z głupca; jeśli rzucisz w niego kwiat, on odrzuci ci kamień.

369. Żaden sznur cię nie zwiąże, jeżeli twoje serce jest wolne.

370. Wyciszanie serca to prawdziwa alchemia przemieniająca rtęć w srebro.

371. We wszelkich kierunkach postępu ideał jest kompasem wskazującym drogę.

372. Wielkich osobowości niewiele jest na świecie, a jeszcze mniej jest tych, którzy je znają.

373. Żadna osoba żyjąca na ziemi nie dorasta do twojego ideału, oprócz może jakichś bohaterów ze starożytnych opowieści.

374. Ten, kto według ciebie jest twoim ideałem, dowiedzie, że nim jest, ale dopiero gdy odejdzie.

375. Prawdziwe ego rodzi się z popiołów fałszywego.

376. Jeśli przypadkiem wdepniesz w błoto, nie będzie to oznaczać konieczności kroczenia błotnistą ścieżką.

377. Materia to stan ducha.

378. Słowo żywe to samo życie.

379. Słowa oświecające duszę są cenniejsze od klejnotów.

380. Wszystkie skarby świata to zbyt mało w stosunku do ceny jednego słowa rozjaśniającego duszę.

381. Sympatia tamuje krwawienie serca.

382. O prawdziwym sukcesie świadczy jego trwałość.

383. Działanie jest reakcją myśli.

384. Rozum jest panem niewierzącego i sługą wierzącego.

385. Kiedy pragnienie staje się stałą myślą, spełnienie jego jest pewne.

386. Żadna ofiara nie jest zbyt wielka, gdy składana jest na rzecz wolności.

387. Jaki pożytek jest z twojej wrażliwości, człowieku wrażliwy, jeśli nakłania cię ona do opłakiwania każdej zmarnowanej okazji.

388. Pośród życia stój nieruchomo jak skała w morzu, niech cię nie poruszą ani nie niepokoją wzburzone fale.

389. Jeśli zawiedziesz się na sobie, zawiedziesz się na wszystkich.

390. Miłość wspina się na górę życia krok po kroku.

391. Odkrycie błędu to odsłonięcie światła.

392. Szczerze powiedziana prawda z pewnością uspokoi serce słuchającego.

393. Życie bezowocne jest życiem bezużytecznym.

394. Złotem jest to, co okazuje się nim po badaniach.

395. Ażeby uczynić Boga pojmowalnym, musisz stworzyć własnego Boga.

396. Tylko Prawda może zwyciężyć; fałsz to strata czasu i energii.

397. Co zaczyna się oszustwem, oszustwem się ciągnie i kończy.

398. Mędrzec jednym słowem mówi to, czego głupiec wyjaśnić nie potrafi słów tysiącem.

399. Duchowe spełnienie to prawdziwe przeznaczenie każdej duszy.

400. Im więcej ludzi potrafisz sobie zjednać, tym większej dowodzisz mądrości.

401. Jeżeli pragniesz znaleźć w życiu jakąś ulgę, wznieś się ponad gmatwaninę i konwenanse.

402. Nie ma znaczenia co zgubiłeś, dopóki nie zgubiłeś swojej duszy.

403. Jedna chwila życia w Prawdzie jest więcej warta od tysiąca lat w fałszu.

404. Ogniste słowa wydobywają się z gorejącego serca.

405. Własna postawa staje się przeszkodą na drodze pesymisty.

406. Brak cierpliwości głodzi cnotę na śmierć.

407. Sukces nadaje pozory rzeczywistości nawet rzeczom fałszywym.

408. Pozorna śmierć to prawdziwe narodziny duszy.

409. Zamartwianie się przypadłościami innych to niepotrzebny dodatek do zmartwień, jakie mamy w związku z przypadłościami własnymi.

410. Ten, kto jest panem własnego terytorium, jest władcą życia.

411. Tłumić pragnienie to opierać się boskiemu impulsowi.

412. "Tak" lub "Nie" osoby powściągliwej mają znacznie większą wagę i siłę niż sto słów osoby gadatliwej.

413. Prawda, która mąci Pokój i Harmonię, jest gorsza od kłamstwa.

414. Nikt nie potrafi wytrzymać w życiu dysharmonii, choć wielu w swej ignorancji podtrzymuje ją.

415. Potrzeba tysiąca kłamstw, aby dowieść prawdziwości jednego fałszywego stwierdzenia, lecz mimo wszystko kłamstwo w końcu wyjdzie na jaw.

416. Ta osoba zostaje zdobywcą życia, która nauczyła się kontrolować swój język, zarówno co do tego, co powinna mówić, jak i co do tego, czego mówić nie powinna.

417. Skoro trudno jest mędrcowi osądzać postępowanie najgorszego grzesznika, któż oprócz głupca byłby gotowy osądzać Świętego Męża?

418. Wygłaszanie kazań wymaga artyzmu; samo mówienie nie wystarcza; wielu jest takich, którzy potrafią mówić prawdę tak, jak kowal kuje na kowadle.

419. Inicjacja to krok naprzód w kierunku, którego inicjowany nie zna.

420. Środki zaspokajające proste potrzeby codziennego życia są większym dobrodziejstwem niż bogactwa mnożące życiowe zmagania.

421. Pierwszym krokiem intuicji jest zrozumienie symbolicznych znaczeń różnych rzeczy, krokiem następnym jest wyrażanie ich w sposób symboliczny.

422. Duchowości w człowieku nie wytwarza jakaś szczególna religia; duchowość zależy od dostrojenia duszy.

423. Na wszystko jest czas, tak więc przychodzi czas na rozwój duszy; lecz czas tego rozwoju uzależniony jest od prędkości postępów czynionych w życiu przez daną osobę.

424. Ażeby osiągnąć swój ideał, człowiek musi wpierw zdać sobie sprawę z własnego szaleństwa, a następnie starać się stać się lepszym, wierząc, że może się zmienić.

425. Wszystkie rzeczy na początku wymagają ochrony przed zmiatającymi wiatrami destrukcji, tak jak młodą roślinę chronić trzeba w szklarni.

426. Skoro żyć na tym świecie ciężko jest nawet człowiekowi świeckiemu, to jakże dalece trudniej jest tu żyć człowiekowi duchowemu!

427. Pełen ignorancji wierzący swymi deklaracjami wiary wywołuje sprzeciw inteligentnego człowieka i tym zmienia go w niewierzącego.

428. Egoistyczny człowiek nie potrafi sobie wyobrazić, jak można być nieegoistycznym; dlatego też wciąż podejrzewa ludzi nieegoistycznych o fałsz.

429. Prawda jest światłem rozjaśniającym całe życie; w jej blasku wszystkie rzeczy stają się wyraźne, a ich natura manifestuje się przed oczyma.

430. Tak jak woda w świecie fizycznym jest żywiołem oczyszczającym, tak miłość spełnia tę samą funkcję na planach wyższych.

431. Bardzo trudno jest samemu ewoluować i jednocześnie pozostawać w zestrojeniu z tymi którzy nie wzrastają; to tak jak być ciągnionym od góry i od dołu jednocześnie.

432. Majestat Boga widać w Naturze, lecz nawet największy majestat ludzkiego życia przejawia Go tylko w miniaturze.

433. Metoda Sufich polega na doświadczaniu życia przy jednoczesnym pozostawaniu ponad nim; żyć w świecie, a jednocześnie nie pozwolić światu na zawładnięcie sobą.

434. Człowiek jako istota ludzka zdolny jest do kochania jednego, ale jego dusza, będąc światłem Boga zdolna jest kochać nie tylko świat, ale nawet tysiąc światów; bowiem serce człowieka większe jest niż cały wszechświat.

435. Kiedy człowiek musi wybrać pomiędzy zyskiem duchowym i materialnym, wówczas pokazuje, gdzie jest jego skarb: na ziemi czy w niebie.

436. Życie to okazja nie tylko do zaspokojenia swoich pragnień, ale i do zaspokojenia najgłębszej tęsknoty duszy.

437. Szlachetność charakteru jest wrodzoną cechą człowieka, tak samo jak zapach jest wrodzoną cechą kwiatu; nie można się jej nauczyć.

438. Wystarczy chwila, by spaść z nieba na ziemię; lecz by wznieść się z ziemi do nieba, nawet długie życie może okazać się niewystarczające.

439. Prawdziwe szczęście znajduje się w strumieniu miłości, jaki wypływa z duszy, a człowiek, który pozwoli temu strumieniowi płynąć nieprzerwanie, we wszystkich sytuacjach życiowych i we wszystkich warunkach, bez względu na trudności będzie posiadał szczęście, które naprawdę stanowi jego własność.

440. Dobra osoba, dumna ze swej dobroci, przemieni perły w zwykłe kamienie; zła osoba, napełniona skruchą, ze zwykłych kamieni zrobić może klejnoty.

441. Jedno prawdziwie inspirowane słowo odpowiada na sto pytań i zapobiega tysiącu niepotrzebnych słów wyjaśnień.

442. Jeżeli żyjesz w wizji przeszłości, śnij dalej, nie otwieraj oczu na teraźniejszość. Jeżeli żyjesz w wieczności, nie martw się o dzień następny. Lecz jeśli żyjesz dla czasu który ma nadejść, uczyń wszystko co możesz, aby przygotować się do przyszłości.

443. Sama naga Prawda nie wystarcza; Prawda musi zostać przemieniona w Mądrość. A czym jest Mądrość? Mądrość to szata prawdy.

444. Jeżeli kroczysz drogą światła i dalej szukasz ciemności, to tak, jakby ciągnęły cię dwa bieguny ziemi; jesteś przez nie rozdzierany i nie możesz iść w żadnym kierunku.

445. Miłość w swej pełni jest niewyrażalną mocą, która przemawia głośniej niż słowa; nie ma rzeczy, której człowiek nie miałby siły zrobić kiedy wypływa ona z jego serca.

446. Radość i smutek to dwie strony tego samego. Gdyby nie było to dla radości - smutek by nie istniał; gdyby nie było to dla smutku - radość nie byłaby doświadczana.

447. Człowiek rozmyśla o swej przeszłości i przyszłości; jakże cudowne było by dla niego życie, gdyby uświadomił sobie teraźniejszość.

448. Każda chwila życia to okazja, a największą okazją jest poznać wartość okazji.

449. To duch uczniostwa odsłania wizję; uzyskanie go jest rzeczą najkonieczniejszą w człowieka podróży duchową ścieżką.

450. Skoro tak trudno jest dowieść, że Prawda jest prawdziwa, to jakże trudniej jest dowieść prawdziwości czegoś - co jest fałszywe!

451. Czyściec to stan, jakiego umysł doświadcza pomiędzy narodzeniem myśli a jej materializacją.

452. To jest ciemnością w naszym własnym sercu, co kładąc się cieniem na sercu drugiego człowieka, staje się w nim wątpliwością.

453. Prawda postrzegana przez dojrzałą duszę, wyrażana jest jako Mądrość.

454. Altruizm miły jest nie tylko ludziom, ale i Bogu.

455. Lepiej jest odmówić, niż zgodzić się na coś niechętnie.

456. Ofiara bez miłości nie może być cenniejsza niż słowo czy akt szacunku, gdyż szacunek jest najwyższym wyrazem Miłości.

457. Swój ideał musisz odnaleźć w sobie; żaden ideał nie okaże się w życiu trwały ani prawdziwy oprócz tego, który sobie sam wyznaczysz.

458. Wszystko co żyje, jest duchem; wszystko co umiera, jest materią.

459. Sam wpierw uwierz w swój ideał, jeśli pragniesz, aby uwierzyli weń inni; jeśli sam nie będziesz szanował swojego ideału, inni też nie będą go szanować.

460. Władza bardzo często kosztuje więcej niż jest warta; człowiek, który zdobywa władzę i nie potrafi jej właściwie używać, utraci ją w końcu, gdyż wszystko co trzymane jest na siłę - kiedyś zbuntuje się.

461. Człowiek dowodzi swojej wielkości bądź małości, odpowiednio do wagi jaką przywiązuje w życiu, do rzeczy wielkich lub małych.

462. I dobroć, i niegodziwość egzystują w ludzkiej naturze jednocześnie; gdy jedno się manifestuje, drugie się skrywa niczym podszewka w płaszczu.

463. Poprzez materię dusza dochodzi do wyższego poznania; dlatego też ciało fizyczne konieczne jest dla osiągnięcia tego celu.

464. Nie ma końcu zarzutom; nie tylko dalecy, ale i bliscy, a nawet części ciała człowieka, pewnego dnia czynić mu będą wymówki o niedostateczną nad nimi opiekę i niedostateczną uwagę.

465. Istnieje wiele idei, które człowieka upajają; wiele uczuć działa na duszę niczym wino, ale nie ma mocniejszego wina nad egoizm.

466. Brak hojności oznacza, że drzwi serca są zamknięte; nic z wewnątrz nie może zeń wyjść i nic z zewnątrz nie może doń wejść.

467. Ani na ziemi ani na niebie nie ma niczego, co byłoby poza zasięgiem człowieka; skoro w jego zasięgu znajduje się Bóg, cóż mogłoby pozostać jeszcze ?

468. Poszukiwania każdej duszy na tym świecie są odmienne, inne, szczególne dla tej duszy; a każda może w najlepszy sposób zdobyć przedmiot swoich poszukiwań w Bogu.

469. Indywidualność człowieka znajduje poświadczenie w jego mądrości, a wyróżnia ją porównywanie; Bóg, będąc doskonałym, jest niemożliwy do ogarnięcia umysłem przez człowieka.

470. Ekspresja sentymentu to upust energii serca, która jeśli jest chroniona, może przeistoczyć się w moc.

471. Jeżeli pragnienie nie zostaje spełnione, oznacza to, iż dana osoba nie wiedziała, jak pragnąć; niepowodzenie jest skutkiem braku wyrazistości motywu.

472. Osobowość proroka to boska sieć, którą Bóg łowi dryfujące po świecie dusze.

473. Sprytna osoba z ostrym językiem jest niczym wąż ze swym jadowitym kłem; jej sarkastyczna uwaga może być boleśniejsza od ukłucia skorpiona.

474. Nie pozwól, by twoja reputacja dostała się w ręce małp; będą oglądać ją ciekawie, będą z niej kpić i naśmiewać się, będą ją sobie wyrywać; na końcu rozedrą ją na strzępy.

475. Nie powierzaj diabłu swoich sekretów; jeśli to uczynisz, ten kto miał być twoim niewolnikiem, stanie się twoim panem.

476. Zaufanie samemu sobie to prawdziwe znaczenie wiary, a w wierze tkwi tajemnica spełnienia lub niespełnienia każdego pragnienia.

477. Z zaufaniem Bogu, z dobrą wolą i wiarą we własne siły, z pełną nadziei postawą wobec życia, człowiek zwycięży w każdej bitwie, jaka by ona nie była trudna.

478. Skromność ciszy przemawia głośniej niż zuchwale słowa. Ogień bengalski woła głośno: "Jestem światłem" i gaśnie po chwili; diament, jaśniejąc nieprzerwanie, nigdy nie mówi ani słowa o swoim świetle.

479. Król wynoszony jest nie przez służalczość dworzan; jego królestwo istnieje w czci, którą go otaczają.

480. Wszystkie istniejące rzeczy posiadają swoje przeciwieństwa, oprócz Boga. A to z tej przyczyny, że Boga nie sposób pojąć.

481. Każdy z nas stwarza swego własnego Boga, lecz wyobrazić sobie możemy tylko Jego formę, a nie Jego życie; w ten sposób czynimy wielu bogów z jednej Istoty.

482. Istnieje tylko Bóg, niezależnie czy myśli się o Nim jako o Jednym, czy jako o wielu, bowiem wszystkie liczby są tylko przedłużeniem jedności.

483. Kiedy ludzkie serce zaczyna być świadome Boga, staje się niczym morze; swoje fale rozpościera na przyjaciela i na wroga.

484. Prawdziwa duchowość to nie ustalone wierzenie czy przekonanie; jest nią uszlachetnianie duszy poprzez wznoszenie jej ponad bariery życia materialnego.

485. Prawda oczyszcza i jest najbardziej zdolna do Miłości oraz do niesienia Pokoju; ale czymże jest Prawda? Prawda to coś, czego nie sposób wyrazić.


GAMAKAS (Gamaka: Wrażliwość serca poety dostrojona do różnych tonów)

486. Uznaję siebie za niegorszego od najlepszych, od kiedy uświadomiłem sobie w moim wnętrzu Samego Jedynego.

487. Wszystkie rzeczy, które zdają się podnosić moją pozycję, w rzeczywistości poniżają mnie w moich oczach; jedyną rzeczą wywyższającą, jest dla mnie, całkowite zapomnienie o sobie w doskonałej wizji Boga.

488. Nie istnieje nic, co uznałbym za zbyt dobre czy zbyt wysokie dla mnie do osiągnięcia; wręcz przeciwnie, od kiedy posiadłem wizję mego Pana, wszystkie możliwe sukcesy zdają się być w moim zasięgu.

489. Nie ma takiej rzeczy do zrobienia, którą odczuwałbym za zbyt upokarzającą dla mnie; nie ma też takiej pozycji, jak wysoką by nie była, z zajęcia której byłbym dumny bardziej, niż już jestem dumny z mego Pana.

490. Ani miłość mnie nie unosi, ani nienawiść mnie nie przygnębia, gdyż wszystkie rzeczy zdają mi się naturalnymi. Życie dla mnie jest snem, który wciąż się zmienia, a kiedy wycofuję swoje prawdziwe Ja z fałszywego, wiem wszystko, stojąc jednocześnie z dala; tak więc wznoszę się ponad wszystkie zmiany życia.

491. Nie czyni mi różnicy, czy jestem wychwalany pod niebiosa, czy też ganiony tak, że spadam ze szczytów w otchłań ziemi. Życie jest dla mnie morzem, wciąż ruchomym; w którym fale szczęścia i nieszczęścia, nieprzerwanie wznoszą się i opadają.

492. Upadek nie załamuje mnie ani nie zniechęca; umożliwia mi tylko wznieść się ku wyższym sferom życia.

493. Nie mógłbym radować się pięknem cnoty, gdybym nie poznał grzechu.

494. Każda strata w życiu jest dla mnie niczym zrzucenie starego przyodziewku celem założenia nowego; nowy przyodziewek zawsze był lepszy od starego.

495. Więcej nauczyłem się na moich błędach, niż na dobrych uczynkach; gdybym zawsze postępował właściwie, nie byłbym człowiekiem.

496. Intuicja nigdy mnie nie zawodzi, lecz zawsze przegrywam, gdy jej nie słucham.

497. Cierpliwość to lekcja, której udzielam sobie od chwili, gdy stanąłem na tej ziemi; wciąż staram się ją ćwiczyć, lecz okazuje się, że coraz więcej jest do nauczenia się.

498. Nikogo nie ganię za czynienie źle, lecz nie zachęcam go, by czynił tak dalej.

499. W przynoszeniu szczęścia innym odczuwam przyjemność Boga, a za moje zaniedbania czuję się godny potępienia przez Niego.

500. Każda dusza staje przede mną jak jakiś świat, a światło mojego ducha, spadając na nią, czyni wyraźną całą jej zawartość.

501. Nic nie zdaje się być zbyt złym ani zbyt dobrym. Nie znam żadnych różnic pomiędzy Świętym a grzesznikiem; od kiedy widzę, manifestujące się we wszystkich, Jedno Życie.

502. Swoje uczynki wobec ludzi uznaję za działanie wobec Boga, a uczynki ludzi wobec mnie traktuję jak działanie Boga.

503. Dopóki postępuje zgodnie z moją intuicją, odnoszę sukcesy; lecz kiedy słucham innych rad - błądzę.

504. Po prostu pracuję, nie martwiąc się o rezultaty. Moja satysfakcja leży w wykonaniu pracy, jaka została mi powierzona, najlepiej jak potrafię; a efekty pozostawiam Przyczynie.

505. Życie w tym świecie jest dla mnie ogromnie ciekawe, ale samotne życie z dala od świata to to, do czego tęskni moja dusza.

506. Odczuwam siebie, kiedy jestem sam.

507. Okazując szacunek każdej osobie, jaką napotykam, wielbię Boga; a kochając każdą duszę na ziemi, czuję moje dla Niego oddanie.

508. Nie ma w życiu niczego, co sprawiałoby mi większą przyjemność nad sprawianie przyjemności innym, ale trudno jest wszystkich zadowolić.

509. Gotów jestem uczyć się od tych, którzy przychodzą mnie pouczać, i gotów jestem uczyć tych, którzy uczyć się pragną.

510. Wszystkie utrudnienia na mej drodze traktuję jako bodźce do czynienia postępów.

511. Wybrałbym albo niebo, albo piekło; ale nie czyściec.

512. Nie zamierzam pouczać moich bliźnich; lecz pokazać im wszystko, co widzę.

513. Chwała mojemu wygnaniu z Ogrodu Eden na ziemię! Gdybym nie upadł, nie miałbym sposobności poznania głębi życia.

514. W chwili gdy opuszczać będę tę ziemię, to nie z mnogości kwiatów będę dumny; myśl, że przyniosłem Jego Orędzie kilku duszom, pocieszy mnie, a uczucie, że pomogło im to iść przez życie, dostarczy mi satysfakcji.

515. Nie przyszedłem, aby ludzkość zmienić; przyszedłem, aby jej pomóc.

516. Jeśli ktoś uderza w moje serce, ono nie pęka, lecz wybucha; a wydobywający się z niej płomień staje się latarnią na mej drodze.

517. Moje głębokie westchnienie wzlatuje w górę niczym wołanie ziemi, a odpowiedź przybywa z wewnątrz niczym Orędzie.

518. Jestem przypływem morza życia, niosącym ku wybrzeżu wszystkich, którzy przychodzą w moje objęcia.


GAYATRI (Gayatri: Modlitwy)

519. SAUM

Chwała Tobie Allah, Najwyższy Boże,
Wszechpotężny, Wszechobecny, Wszechprzenikający,
Jedyna Istoto.
Weź nas w Swe Rodzicielskie Ramiona,
Podnieś nas z gęstości ziemi.
Twoje Piękno czcimy,
Tobie się oddajemy,
Najłaskawszy i Najlitościwszy Boże,
Uwielbiany Panie całej Ludzkości.
Tylko Tobie naprawdę oddajemy cześć;
I jedynie ku Tobie podążamy.
Otwórz nasze serca na Twoje Piękno,
Oświeć nasze dusze Boskim Światłem,
O Ty, Doskonałości Miłości, Harmonii i Piękna:
Potężny Stwórco, Opiekunie, Sędzio i Ty,
który wybaczasz nam nasze wady,
Panie Boże Wschodu i Zachodu,
światów górnego i dolnego
Oraz Istot widzialnych i niewidzialnych,
Wylej na nas Swą Miłość i Swe Światło;
Daj pokarm naszym ciałom, sercom i duszom;
Używaj nas do celu, jaki wybierze Twoja Mądrość,
I prowadź nas Ścieżką Twej Własnej Dobroci.
Przyciągaj nas coraz bliżej Siebie
w każdej chwili naszego życia,
Aż odzwierciedli się w nas Twoja Łaska,
Twoja Chwała, Twoja Mądrość, Twoja Radość
i Twój Pokój.
Amen.


520. SALAT

Najmiłościwszy Panie, Mistrzu, Mesjaszu
i Zbawicielu Ludzkości.
Pozdrawiamy Cię najpokorniej.
Tyś jest Pierwszą Przyczyną i Ostatnim Skutkiem,
Boskim Światłem i Duchem Przewodnictwa,
Alfą i Omegą.
Twoje Światło przebywa we wszystkich formach,
Twoja Miłość we wszystkich istotach: w kochającej matce, w dobrym ojcu, w niewinnym dziecku, w pomocnym przyjacielu, w inspirującym Nauczycielu.
Pozwól nam dostrzegać Ciebie we wszystkich Twych świętych imionach i postaciach: w Ramie, Krysznie, Sziwie, Buddzie.
Pozwól nam poznawać Ciebie jako Abrahama,
Salomona, Zaratustrę, Mojżesza, Jezusa, Mohammeda oraz w wielu innych imionach i formach,
znanych i nieznanych światu.
Wielbimy Twoją Przeszłość; Twoja Obecność
głęboko oświeca nasze istoty i szukamy
Twego Błogosławieństwa w przyszłości.
O Wysłanniku, Chryste, Nabi, Rasulu Boga! Ty, którego serce nieprzerwanie wznosi się ku górze; przychodzisz na ziemię z Orędziem niczym gołębica z nieba, gdy zanika Dharma, i wypowiadasz Słowo,
które zostało włożone w Twoje usta,
tak jak światło wypełnia sierp księżyca.
Niechaj jaśniejąca w Twym sercu Gwiazda Boskiego Światła odzwierciedli się w sercach Twoich wielbicieli.
Niechaj Orędzie Boże dotrze wszędzie, niechaj oświeca i jednoczy całą Ludzkość w Braterstwie Dzieci Boga.
Amen.


521.KHATUM

O Ty, Allah, Któryś jest Doskonałością Miłości, Harmonii i Piękna,
Władco Nieba i ziemi, otwórz nasze serca,
abyśmy mogli usłyszeć Twój Głos,
który nieprzerwanie płynie z wewnątrz.
Odsłoń przed nami Twoje,
ukryte w naszych sercach, Boskie Światło,
abyśmy mogli lepiej poznać i zrozumieć życie.
Najłaskawszy i Najlitościwszy Boże,
udziel nam Swej wielkiej Dobroci;
Naucz nas Swego pełnego miłości przebaczania, Wznieś nas ponad różnice i granice dzielące ludzi; Ześlij nam pokój Twego Boskiego Ducha I zjednocz nas wszystkich
w Twej Doskonałej Istocie.
Amen.


522. Dowa

Zbaw mnie, mój Allah od wszystkich ziemskich pasji i przywiązań, które zaślepiają rodzaj ludzki.
Zbaw mnie, mój Allah, od pokus władzy, sławy i bogactwa, które trzymają człowieka z dala od Twej Chwalebnej Wizji.
Zbaw mnie, mój Allah, od dusz, które wciąż zajęte są krzywdzeniem bliźnich i które w sprawianiu bólu innym znajdują przyjemność.
Zbaw mnie, mój Allah, od złych oczu ludzi zawistnych i zazdrosnych, które kierują się na Twe hojne Dary.
Zbaw mnie, mój Allah, od znalezienia się w rękach rozbawionych dzieci tej ziemi, aby nie posługiwały się mną w swych grach; bawiłyby się mną, a na końcu popsuły, tak jak dzieci psują swoje zabawki.
Zbaw mnie, mój Allah, od wszelkich ran, jakie pochodzą ze zgorzkniałości moich adwersarzy oraz z ignorancji moich przyjaciół.
Amen

523. Najaz

Umiłowany Allah, Wszechmogący Boże!
Poprzez promienie słoneczne,
Poprzez fale powietrza,
Poprzez Wszechprzenikające Życie w przestrzeni,
Oczyść i przywróć mnie do życia, i, proszę,
Uzdrów moje ciało, serce i duszę.
Amen


524. Nazar

O Ty, Allah, Który podtrzymujesz nasze ciała, serca i dusze,
Błogosław wszystko to, co przyjmujemy z dziękczynieniem.
Amen


RAGAS (Raga: Dusza ludzka zwracająca się do Boga)

525. Twoje Światło rozjaśniło ciemne zakamarki mojego umysłu; Twoja Miłość zakorzeniona jest w głębinach mojego serca; Twoje oczy są światłem mojej duszy; Twoja moc działa w moich uczynkach; Tylko Twój Pokój jest odpoczynkiem mego życia; Twoja Wola stoi za każdym moim impulsem; Twój głos słychać w słowach, które wypowiadam; Twój obraz to mój wygląd. Moje ciało jest tylko okryciem Twojej duszy; moje życie jest Twoim oddechem, mój Umiłowany, a moje "Ja" jest Twoją Istotą.

526. Ty wlewasz wino do mego pustego pucharu, ilekroć spotykamy się: na wzgórzach i w dolinach, na szczytach gór wysokich i w gęstych lasach, na nagich pustyniach, na brzegach mórz ryczących i rzek delikatnych - i tam, w mym sercu, rodzi się nieziemska pasja i niebiańska radość.

527. Tysiące razy zdobywałeś moje serce; przychodzisz odziany w rozmaite, wciąż nowe szaty, a w każdej z nich wyglądasz zupełnie inaczej. Kogóż nie przyciąga splendor, jaki tak umiejętnie wytwarzasz na obliczu ziemi? Na tym targowisku piękna jaśniejesz Ty, zdobny w miriady szat. Ty jaśniejesz, Twoim jest całe piękno, lecz Sam nie jesteś przezeń przyciągany. Na tej scenie życia grasz rolę przyjaciela i rolę wroga, i Ty jeden oglądasz spektakl tak pięknie wykonywany. Tak długo Ciebie szukałem, mój Ukochany, i teraz w końcu Cię odnalazłem, o Zdobywco mojego serca; a znajdując Ciebie - zagubiłem siebie.

528. Pozwól mi poczuć Twoje ramiona wokół siebie, Umiłowany mój, kiedy wędruję z dala od domu. Pozwól mojemu sercu stać się Twoją lutnią. Słysząc Twoją pieśń, moja dusza wraca do życia. Pozwól, nietkniętej duszy mej, tańczyć na Twoim dworze, mój Indro; całą jej żarliwość jest tylko dla Ciebie. O, pozwól, mojej głowie wesprzeć się na Twojej piersi, Twoim ramionom wziąć mnie w objęcia, moim stopom dotknąć raju.

529. Gdzie bym nie spojrzał, widzę Twoją umiłowaną twarz, spowitą wieloma różnymi welonami. Magiczna moc, moich wciąż poszukujących oczu, uniosła zasłonę z Twej promienistej postaci, a uśmiech Twój podbił moje serce tysiące razy. Blask Twojego przenikającego spojrzenia rozjaśnił moją przyciemnioną duszę, i patrzcie! Wszędzie teraz słoneczne światło widzę .

530. Czegóż to nie nauczyłeś mnie w jasnościach dnia i ciemnościach nocy! Nauczyłeś mnie, co uznaje się za złe, a co nazywane jest dobrym. Pokazałeś mi szkaradną twarz życia i odsłoniłeś przede mną życia postać cudowną. Nauczyłeś mnie mądrości z najgłębszych mroków ignorancji. Nauczyłeś mnie myśleć po bezmyślnych chwilach. Bawisz się ze mną, Umiłowany mój Panie i Mistrzu, w chowanego! Zamykasz moje oczy i je otwierasz.

531. Kiedy stoimy przed sobą, Umiłowany, nie wiem, czy Ciebie nazywać mną, czy mnie Tobą! Widzę siebie, kiedy Ty nie jesteś przede mną; gdy widzę Ciebie, ja znikam z pola widzenia. Uważam to za szczęście gdy jesteś ze mną, Jedyny, lecz kiedy mnie wcale nie ma, myślę, że to jest największe błogosławieństwo.

532. Twoje szeptanie do uszu serca wprawia mą duszę w stan ekstazy. Fale radości płynącej z mego serca, tworzą sieć, w której Twoje żywe Słowo może się kołysać. Moje serce cierpliwie czeka na Twoje Słowo, głuche na wszystko, co dochodzi z zewnątrz. O Ty, Który Jesteś w relikwiarzu mego serca, przemów do mnie znów; Twój głos wprawia mą duszę w zachwyt.

533. Kiedy jesteś przede mną, Umiłowany mój, wzlatuję na skrzydłach, a moje brzemię staje się lżejsze; lecz kiedy, moje małe ja wyrasta przed mymi oczyma, spadam na ziemię, a cały jego ciężar przygniata mnie.

534. Moja dusza porywana jest do tańca czarem Twych pełnych gracji ruchów, a moje serce bije w rytm Twoich tanecznych kroków. Głęboka impresja Twojej słodkiej postaci, o Władco mego serca, zakrywa wszystkie widzialne rzeczy przed moimi oczyma. Moje serce po tysiąckroć powtarza melodię, którą wygrywasz na flecie; harmonizując mą duszę z całym wszechświatem.

535. Nie śmiem pomyśleć o podniesieniu oczy, by ujrzeć wspaniałą Twą postać; siedzę cichutko nad jeziorem mojego serca, ogladając w nim Twoje odbicie.

536. Dałeś mi Swoją Miłość i zdobyłeś moje serce czarem Twego piękna. Gdy zbliżam się do Ciebie, mój Umiłowany, Ty mówisz: "Nie dotykaj mnie".

537. Chwytam się Ciebie z dziecięcą wiarą, chowając w sercu Twój najwspanialszy obraz. Znalazłem schronienie w Twoim łonie, Umiłowany, i jestem bezpieczny, czując wokół siebie Twoje ramiona.

538. Jakże mam dziękować Ci, mój Królu, za Twoje szczodre dary? Wszystko, co dajesz, mój hojny Panie, jest bezcenne. Język ognia wzniósł się z iskry w moim sercu dzięki twemu delikatnemu podmuchowi. Ty zawsze słyszysz moje najcichsze szepty; nauczyłeś mnie Twego języka i odczytywać charakter, zapisany Twoim pismem.

539. Nazywam Ciebie moim Królem, kiedy świadomy jestem swojego podobnego bańce piany istnienia; lecz kiedy świadom jestem Ciebie, mój Umiłowany - nazywam Ciebie mną.

540. Jakże mam Ci dziękować za Twoją łaskę i współczucie, o Królu mojej duszy? Cóż uczyniłeś mi, kiedy szedłem sam przez dzikie ostępy w ciemnościach nocy? Przyszedłeś do mnie z płonącą pochodnią i oświetliłeś mi drogę. Przeniknięty mrozem twardości serca świata w Tobie szukałem schronienia, a Ty pocieszyłeś mnie Swą nieskończoną Miłością. Do Twoich bram w końcu zapukałem, gdy nie miałem znikąd na świecie odpowiedzi, a Tyś z gotowością odpowiedział na wołanie złamanego serca.

541. Szukałem, lecz nie mogłem Ciebie znaleźć; Wzywałem Ciebie głośno, stojąc na minarecie; uderzałem w świątynny dzwon o świcie i o zmierzchu; na próżno kąpałem się w Gangesie; rozczarowany powróciłem z Ka'aby; szukałem Ciebie na ziemi; szukałem Ciebie w niebie, mój Umiłowany, i w końcu Cię znalazłem ukrytego niczym perła w łupinie mego serca.

542. Chętnie umarłbym tysiącem śmierci, gdybym dzięki temu mógł sięgnąć Twej najwznioślejszej obecności. Gdyby Twoja umiłowana dłoń podała mi czarę trucizny, wolałbym tę truciznę od czary nektaru. Pył pod stopami Twymi, mój Najdroższy, jest dla mnie cenniejszy niż wszystkie skarby skrywane przez ziemię. Gdyby moja głowa mogła dotknąć ziemi Twego mieszkania, z dumą odmówiłbym przyjęcia korony Khusru. Z radością poświęciłbym wszystkie przyjemności, jakie oferuje mi ziemia, gdybym tylko mógł usunąć Twój ból z mego wrażliwego serca.

543. Jedna chwila życia, przeżyta z Tobą, więcej jest warta niż wiele lat przeżyte bez Ciebie.

544. Kiedy obdarzasz mnie Swoim spojrzeniem, zapominam o trwającym całe moje życie smutku. Czas nie jest dla mnie; jedna chwila wizji Twojej wspaniałej Postaci czyni mnie wiecznym.

545. To Ty jesteś moją dumą; kiedy uświadamiam sobie moje ograniczone ja, czuję się najpokorniejszą ze wszystkich żywych istot.

546. O Ty, nasienie rośliny mego życia, tak długo pozostawałeś ukryty w mej podobnej do pączku duszy; lecz teraz wyszedłeś, o owocu mego życia, po zakwitnięciu w moim sercu.

547. Pozwól mi wzrastać cichutko w Twoim ogrodzie jako niema roślina, tak aby pewnego dnia moje kwiaty i owoce mogły wyśpiewać legendę mej cichej przeszłości.

548. Twoja muzyka sprawia, że moja dusza tańczy; w pomruku wiatru słyszę Twój flet; fale morskie podtrzymują rytm moich tanecznych kroków. W całej przyrodzie słyszę, jak gra Twoja muzyka, mój Umiłowany; tańcząc, moja dusza mówi w pieśni o jej radości.

549. Twój uśmiech przywrócił moje martwe serce znów do życia; moje życie i śmierć zależą od zasłaniania i odsłaniania Twego magicznego spojrzenia.

550. Daj mi jeszcze jedną czarkę, o Saki, będę cenić ją bardziej, niż całe dotychczasowe życie.


..............................................................................


Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Ahmad dnia Czw 12:52, 15 Wrz 2016, w całości zmieniany 3 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Ahmad
Moderator



Dołączył: 29 Sie 2010
Posty: 70
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Polska
Płeć: Mężczyzna

PostWysłany: Czw 12:56, 15 Wrz 2016    Temat postu:

Gayan - ciąg dalszy...


SURAS (Sura: Bóg Bóg przemawia przez rozświetloną duszę)

551. Błogosławiony ten, kto znalazł cel swego życia.

552. Błogosławiony ten, kto odpoczywa w krainie swojej duszy.

553. Błogosławiony ten, kto słyszy wołanie z minaretu jego serca.

554. Błogosławiony, który widzi gwiazdę swojej duszy, tak, jak światło portu z morza.

555. Błogosławiony niewinny, który wierzy i ufa.

556. Błogosławiony, który trudzi się na rzecz Prawdy i w trudzie tym nie ustaje.

557. Błogosławieni ci, którzy dbają, aby nie uczynić innym najmniejszej krzywdy: myślą, słowem czy uczynkiem.

558. Błogosławieni nieegoistyczni przyjaciele oraz ci, których mottem życiowym jest stałość.

559. Błogosławieni ci, którzy zakrywają blizny innych nawet przed własnymi oczyma.

560. Błogosławieni dumni w Bogu, gdyż oni odziedziczą Królestwo Nieba.

561. Błogosławieni ci, którzy czynią poświęcenia z dobroci.

562. Zaprawdę, serce, które hołubi miłość Boga, ostatniego dnia zostanie ukoronowane w Chwale.

563. Zaprawdę, wzniosłe jest serce, które wciąż powtarza Święte Imię.

564. Zaprawdę, oświecone jest serce, które odzwierciedla boskie Światło.

565. Zaprawdę, wyzwolone jest serce odpowiedzialne przed boskim Słowem.

566. Zaprawdę, błogosławione jest serce, które otrzymuje boski Pokój.

567. Zaprawdę, błogosławieństwo jest dla wszystkich dusz, gdyż każda dusza, bez względu na jej wiarę czy religię, należy do Boga.

568. Zaprawdę, zazdrościć trzeba temu, kto kocha i nie żąda nic w zamian.

569. Zaprawdę, to Prawdy poszukują wszystkie dusze.

570. Zaprawdę, ten, kto jest pełen nadziei, odniesie w życiu sukces.

571. Zaprawdę, życie jest jedną nieprzerwaną bitwą i tylko ten odnosi w niej zwycięstwo, kto pokonał samego siebie.

572. Zaprawdę, dobre jest wszystko, co prowadzi do szczęścia.

573. Zaprawdę, duchowym człowiekiem jest ten, kto szanuje cudze uczucia.

574. Zaprawdę, człowiek, który trzyma świat, jest potężniejszy niż ten świat; ten, którego świat trzyma - jest mniejszy.

575. Duchowe spełnienie to dostrojenie się do wyższej tonacji.

576. Zło jest jak cień, który widać, lecz który nie istnieje.

577. Prawdę mówi język ognia a nie język ciała.

578. Wiara sięga tego, czego rozsądek dotknąć nie może.

579. Istnieją granice środków zabezpieczających, jakie człowiek stosuje w sprawach życiowych, a horyzontem tych granic jest ufność Bogu.

580. Lustro odbija światło słońca; kontemplujące serce odzwierciedla boskie jakości.

581. Okres rozwoju duchowego człowieka zależy od rytmu jego życia.

582. Wszystkie te rzeczy, jakich szuka się u Boga, takie jak: Światło, Życie, Siła, Radość czy Pokój; wszystkie można znaleźć w Prawdzie.

583. Prawda jest świadectwem Boga, a Bóg jest świadectwem Prawdy.

584. Jest tak samo dużo podobieństwa pomiędzy Prawdą i fałszem. ile pomiędzy człowiekiem i jego cieniem. Różnica polega na tym, że to pierwsze posiada życie, a to drugie - nie.

585. Zaprawdę, kiedy człowiek wznosi się ponad ziemię, ma ją u swych stóp; lecz kiedy spada pod ziemię, ma ją nad swoją głową.

586. Zaprawdę, dusza nie ma narodzin ani śmierci, nie ma początku ani końca. Grzech nie może jej skalać, a cnota nie potrafi jej uwznioślić; ona zawsze była i zawsze będzie, a wszystko inne jest jej okryciem niczym klosz na lampie.

587. Kiedy człowiek zamyka swoje wargi, Bóg zaczyna przemawiać.

588. Nie ma nauczyciela poza Bogiem; wszyscy się od Niego uczymy.

589. W swojej podróży przed siebie dusza wkracza na płaszczyznę, gdzie woła: "Ja jestem Prawdą".

590. Lepsze jest od całego majątku, jaki nagromadzimy za życia, oraz od wszystkich przyjaciół, jakich sobie zjednaliśmy, jeżeli nasze sumienie wypowie w chwili odejścia z tej ziemi: "Tyś jest Prawdą".

591. Spełnienie duchowe to osiągnięcie świadomości Doskonałego, który uformował się w sercu.

592. Wola jaźni to siła ducha, lecz kiedy fałszywe ego wyraża własną samo-wolę, dusza, zamiast wznieść się - upada. Duch staje się uprawniony do posiadania samo-woli, kiedy dusza zostanie rozwinięta. "Błogosławieni ubodzy w duchu".


TALAS (Tala: Rytmiczne wyrażenie idei)

593. Cisza służy jako zamek na wargach zapalczywego; jako bariera pomiędzy serca raniącymi się wzajemnie; jako tarcza dla mędrca pomiędzy głupcami; jako welon na twarzy analfabety przed obliczem człowieka wykształconego.

594. Jedni są panami sukcesu, inni jego niewolnikami; sukces goni za tym, kto kroczy przez życie nań nie bacząc; sukces mami tego - kto za nim podąża.

595. Miłość z góry - jest przebaczeniem; miłość z dołu - jest oddaniem.

596. Dobrym człowiekiem jest ten, kto zwraca więcej dobra za mniej; ten, kto zwraca mniej za więcej dobra, jest egoistyczny; ten, kto w równy sposób za dobro stara się odwdzięczyć, jest człowiekiem praktycznym; lecz ten, kto za zło odwdzięcza się dobrem, jest Święty.

597. Zwykłym człowiekiem jest ten, kto mniej za więcej zła oddaje; ten, kto stara się dać tyle samo zła za zło, jest niegodziwcem; kto zwraca więcej zła za mniej, jest diabłem; lecz ten, kto złem odwdzięcza się za dobro, dla tego nie ma imienia.

598. Sprytnym jest ten, kto broni się przed oszukaniem przez drugiego; mądrym jest ten, kto nie pozwala oszukać się drugiemu; głuptasem jest, kto dał się oszukać; a ten, kto innym świadomie pozwala się oszukać, okazuje charakter Świętego.

599. Jeżeli pragniesz, aby ludzie byli ci posłuszni, musisz nauczyć się być posłusznym sobie; jeżeli pragniesz, aby ludzie ci wierzyli, musisz nauczyć się wierzyć sobie; jeżeli pragniesz, aby ludzie cię szanowali, musisz nauczyć się szacunku dla siebie; jeżeli pragniesz, aby ludzie ci ufali, musisz nauczyć się ufać sobie.

600. Człowiek dowodzi swojej szczerości - prawdomównością; szlachetności, współczującym sercem; mądrości - tolerancją; wielkości - wytrwałością, pośród wciąż kłębiących się wpływów życia.

601. Dzielny jest ten, kto odważnie doświadcza wszystkiego; tchórzem jest ten, kto boi się uczynić krok w nowym kierunku; głupcem jest ten, kto unosi się na falach kaprysów i zachcianek; mądry jest ten, kto wszystkiego doświadcza, a jednocześnie trzyma się ścieżki prowadzącej ku jego Przeznaczeniu.

602. Strażnik więzienny jest w sytuacji gorszej niż sam więzień; gdy więźnia ciało tylko jest w niewoli, w więzieniu przebywa umysł strażnika.

603. Życie to sprawiedliwy handel, w którym wszystko z czasem się wyrównuje. Prędzej czy później musisz zaplacić, za wszystko co bierzesz. za niektóre rzeczy musisz płacić z góry, za niektóre żądają od ciebie przy dostawie, a za jeszcze inne płacisz później, gdy przedstawiany jest ci rachunek.

604. Panem jest ten, kto panuje nad sobą; nauczycielem jest, kto naucza siebie; zarządcą jest ten, kto zarządza sobą; władcą jest, kto włada sobą.

605. Kto boi się występków, na występki jest narażony; kto ma rozpustne nawyki, jest ich niewolnikiem; kto z występkiem się zadaje, staje się jego uczniem; kto od występku pobiera naukę, kto przezeń przechodzi i wznosi się ponad nim, jest mistrzem i zwycięzcą.

606. Głuptas zjada więcej, niż może strawić, bierze większy ciężar, niż potrafi udźwignąć, podcina gałąź drzewa, na której siedzi, i rozrzuca ciernie na ścieżce, którą kroczy.

607. Kto mówi: "Nie mogę tolerować", okazuje swoją małość; kto mówi: "Nie wytrzymam", okazuje swoją słabość; kto mówi: "Nie będę z nimi rozmawiać", okazuje swoją ograniczoność; kto mówi: "Nie mogę przebaczyć", okazuje niedoskonałość.

608. Kto zawiódł siebie, zawiódł wszystkich; kto zwyciężył siebie, zwyciężył wszystkich.

609. Szczęśliwy ten, kto czyni dobrze dla innych; pożałowania godny jest ten, kto oczekuje dobrego od innych.

610. Rozwijająca się miłość jest niczym słodka woda płynącej rzeki, lecz miłość, która się nie rozwija, jest jak słona woda morza.

611. Są dwa rodzaje poszukiwaczy Boga: ci, którzy Go tworzą, oraz ci, którzy niszczą Jego obraz.

612. Wszystkie myśli, wypowiedzi i czyny, które są naturalne, mocne i pełne miłości, są cnotami; te z nich, którym takich cech brakuje - to grzechy.

613. Głupotą jest dać się innym oszukać; mądrym jest widzieć wszystko i rozumieć wszystko, lecz odwracać oczy od wszystkiego - na co nie trzeba patrzeć.

614. To człowiek powoduje własną śmierć; jego dusza przeznaczona jest do życia wiecznego.

615. Życie to niewola, z której wyzwoleniem jest śmierć.

616. Wiara w Boga to paliwo, miłość do Boga to blask, a poznanie Boga to płomień boskiego Światła.

617. Pierwsze narodziny to narodziny człowieka; drugie narodziny to narodziny Boga.

618. Co Brahma stwarza latami, tym Wisznu raduje się w ciągu dnia, a Sziwa niszczy w chwilę.

619. Sukces prowadzi do sukcesu, niepowodzenie kroczy za niepowodzeniem.

620. Łatwo zawiązać węzeł przywiązania, lecz ciężko jest, gdy zapragniesz go rozwiązać.

621. Dobro chwali dobro, ale zło zwalcza zło.

622. Walka z kimś czyni wojnę, ale zmaganie z sobą samym przynosi Pokój.

623. Pod tronem rozmnażają się węże, a pod koroną skorpiony.

624. Jeśli jesteś subtelny i inteligentny, jest to naturalne; lecz jeśli jesteś mądry i prosty, to już tajemnica.

625. Musimy zapomnieć o przeszłości, zapanować nad teraźniejszością i przygotować się do przyszłości.

626. Przez góry można się przedrzeć, przez oceany przepłynąć, drogę pokonać można powietrzem, lecz nie można znaleźć sposobu, by pracować z osobą o zatwardziałym charakterze, głęboko osadzoną w swych ideach i sztywną w spojrzeniu na życie.

627. Czego nauka nie potrafi ogłosić, to sztuka może zasugerować; co sztuka plastyczna sugeruje cicho, poezja wypowiada głośno; lecz czego poezja nie potrafi wyrazić, wyrazi muzyka.

628. Ten, kto nie przepuści okazji, by uczynić coś dobrego, jest dobry; jeszcze lepszy jest, kto z takiej okazji korzysta skwapliwie, gdy się nadarza; ale ten, kto nieprzerwanie takich okazji poszukuje, błogosławiony jest pośród ludzi.

629. Kto zwraca się do ludzkiego intelektu, kołatać będzie do bram ludzkiego mózgu: jest mówcą. Kto zwraca się do ludzkich emocji, wejdzie do serc ludzi: jest kaznodzieją. Lecz ten, kto przenika ducha swoich słuchaczy, jest prorokiem, który zamieszka w ich duszach na zawsze.

630. Pasja to dym, a emocja to blask ognia miłości; altruizm jest płomieniem oświetlającym drogę.

631. Ten, kto wydał, użył; kto zebrał, stracił; lecz kto dał, oszczędził swój skarb na zawsze.

632. Kto nie zna Prawdy, jest dzieckiem; kto Prawdy szuka, jest młodzieńcem; ale kto Prawdę znalazł, jest starą duszą.

633. Bądź zadowolony z tego, co w życiu posiadasz; bądź wdzięczny za to, co do ciebie nie należy, bo o tyle masz mniej trosk; lecz staraj się, zdobywać to co potrzebujesz i czynić najlepszy użytek z każdej chwili twego życia.

634. Skałę można przeciąć i wypolerować; twardy metal można stopić i uformować; ale z umysłem głupca najtrudniej pracować.

635. Z ciała miłości pochodzi odwzajemnienie; z serca miłości pochodzi dobroczynność; ale z duszy miłości rodzi się wyrzeczenie.

636. Swoje serce uczyń miękkim jak wosk, by współczuło innym; ale uczyń je twardym jak skała, by wytrzymywało ciosy, jakie spadają nań z zewnątrz.

637. Ścieżka wolności wiedzie do celu niewoli; do celu wyzwolenia prowadzi ścieżka dyscypliny.

638. Teraźniejszość to odzwierciedlenie przeszłości, a przyszłość jest odbiciem teraźniejszości.

639. Siła powiększa siłę, słabość przynosi jeszcze większą słabość.

640. Tłumaczenie to reinkarnacja, interpretacja to transmigracja idei.

641. Na próżno zastanawia się ten, kto myśli: "Dlaczego inni nie są tacy, jacy być powinni". Lecz słuszność ma ten, kto zastanawia się, dlaczego on nie jest taki, jaki być powinien.

642. Kto walczy ze swoją naturą dla ideału, jest świętym; kto podporządkowuje swój ideał realizacji Prawdy, jest mistrzem.

643. Dla anielskiej duszy miłość oznacza gloryfikację; dla duszy dżina miłość oznacza podziwianie; dla duszy człowieka miłość oznacza afektację; a dla duszy zwierzęcej miłość oznacza pasję.

644. Żyje ten, czyje współczucie jest czujne, a martwy jest ten, czyje serce jest uśpione.

645. Co stwarzasz ślepo, niszczy twoja inteligencja, a co stwarza twój rozum, niszczone jest przez twoją ignorancję.

646. Człowiek stanowi sam dla siebie przykład; jeśli jest fałszywy, wszystko jest dla niego fałszywe, a jeśli żyje zgodnie z Prawdą, wszystko dla niego jest prawdziwe.


TANAS (Tana: Dusza rozmawiająca z naturą)

647. Rosiczko, dlaczego jest tak, że każdy owad, który cię pocałuje, umiera natychmiast? - Lubię go tak bardzo, że go pożeram. Rosiczko, gdzie nauczyłaś się tej filozofii? - Razu pewnego jakiś głos rzekł do mnie: "Jestem miłością i jestem życiem, i ktokolwiek do mnie przychodzi, otulam go i przeobrażam w swoją własną istotę."

648. Glistniku, czymże jesteś? - Jestem drobiną światła ziemi.

649. Pąku róży, co robiłeś przez całą noc? - Ze złożonymi dłońmi modliłem się do niebios, by odsłoniły moje serce.

650. Lilio wodna, cóż reprezentujesz w swojej białej szacie? - Czystość w sercu tego jeziora.

651. Tulipanie, dlaczego otworzyłeś swoje wargi? - Aby opowiedzieć ci, czego nauczyłem się w ciszy. Czego się nauczyłeś? - Jak czynić z siebie pustą czarę.

652. Orchideo, co oznaczają twoje płatki? - Pełne gracji ruchy taneczne. Co wyraża twój taniec? - Ziemię składającą hołd niebu.

653. Małe stokrotki, dlaczego trzymacie się tak blisko ziemi? - Ponieważ ziemia jest domem dla wszystkich śmiertelnych istot. Małe stokrotki, jaką głosicie ewangelię? - Błogosławieni łagodni, gdyż oni odziedziczą ziemię. Małe stokrotki, dlaczego tu jesteście? - Aby odbijać niebo na ziemi. Małe stokrotki, jakie są wasze codzienne obowiązki? - Pocieszać serca, które zdeptano. Małe stokrotki, cóż robicie tu, na dziedzińcu kościelnym? - Wielbimy Boga, kłaniając się do stóp Jego stworzeń.

654. Kaktusie, dlaczego najeżony jesteś kolcami? - Jestem językiem niegodziwego człowieka. Kaktusie, dlaczego twój pień jest taki kolczasty? - Jestem ręką złoczyńcy. Kaktusie, dlaczego masz kolce również na liściach? - Jestem sercem złego człowieka, który czerpie przyjemność z krzywdzenia innych.

655. Krzaki janowca, dlaczego tu jesteście? - Jesteśmy małymi latarniami na twojej drodze.

656. Krzaku róży, czym jesteś, przyjacielem czy wrogiem? - I tym, i tym, gdyż moje kwiaty są pieszczotą przyjaciela, a moje kolce to razy wroga. Ale skąd bierzesz swoje ostre kolce? - Kwiaty z góry, kolce z dołu.

657. Ziarna pszeniczne, dlaczego rośniecie tak blisko siebie? - Jedność to nasza siła; właśnie dlatego u nas szukasz podtrzymania twojego życia.

658. Drzewo palmowe, co oznaczają twoje wyciągnięte ręce? - Swoje ręce wyciągam ku niebu, kiedy się modlę, a potem opuszczam je, błogosławiąc ziemię.

659. Sosny, czym jesteście? - Jesteśmy fantomami mędrców, którzy woleli czuwanie w leśnych ostępach niż życie w świecie. Sosny, co oznaczają wasze gałęzie? - Ręce wyciągnięte z nieba, by błogosławić ziemi. Sosny, po co zostałyście stworzone? - Jesteśmy świątyniami wzniesionymi dla czczących Boga w naturze. Sosny, zdradźcie mi swoją tajemnicę? - Jesteśmy cieniami dusz na krzyżu, cierpliwie oczekujących godziny wyzwolenia.

660. Suche drewno, dlaczego ciebie palą? - Ponieważ nie mogę już rodzić owoców.

661. Burzo, co dostarcza ci tej emocji? - Moja pasja dla ziemi.

662. Księżycu w pełni, dokąd stąd pójdziesz? - Na ćwiczenia. Dlaczego idziesz ćwiczyć po pełni? - Ażeby stać się pustym naczyniem, by móc napełnić się znowu.

663. Dzwonie kościelny, co powtarzasz? - Święte Imię Boga, które rezonuje w całej mej istocie. Dzwonie kościelny, co głosisz? - Głoszę, że każda głowa, która rezonuje jak moja, niesie w dal Orędzie Boga. Dzwonie kościelny, co wprawia cię w ruch? - Słowo Boże.

664. Kadzidło, co szeptałeś na nabożeństwie w kościele ? - Żadna modlitwa nie może dotrzeć do Boga, jeśli nie wzlatuje z gorejącego serca. Kadzidło, czego nauczałeś w kościele? - Kto znosi ból dla innych, musi wznieść się ze śmiertelnego świata, do sfer nieśmiertelności. Kadzidło, co oznacza twój zapach? - Mój zapach to świadectwo mojego samopoświęcenia. Kadzidło, co śmiertelnego skrywa się w twojej naturze? - Kiedy moje serce przetrwa próbę ognia, manifestuje się moja ukryta cecha. Kadzidło, zdradź mi sekret twojego istnienia. - Jestem sercem wielbiciela Boga, którego głęboki znak wznosi się w górę i rozsiewa dookoła piękną woń.

665. Pieniądze, cóż znaczycie? - Jesteśmy pieczęcią serca; serce raz nami opieczętowane nie pokocha niczego poza nami. Kiedy odchodzicie, co dzieje się z waszym kochankiem? - Na jego sercu pozostawiamy znak, który pozostaje na zawsze jako rana. Pieniądze, co lubicie najbardziej? - Zmianę rąk. Gdzie jest wasze mieszkanie? - W sercach naszych czcicieli. Gdzie się gromadzicie? - Tam, gdzie nas gorąco witają. Gdzie pozostajecie? - Tam, gdzie jesteśmy adorowane. Pieniądze, kogo poszukujecie? - Tego, kto poszukuje nas. Pieniądze, komu jesteście posłuszne? - Temu, kto wzniósł się ponad nas; stajemy się jego niewolnikami i leżymy u jego stóp niczym proch.

666. Diable, gdzie znajdujesz swoje lokum? - W wątpiących oczach, w ostrym języku, w plotkujących wargach, w ciekawskich uszach, w bezczynnych dłoniach, w niespokojnych stopach, w rozpustnym ciele, w podstępnym umyśle, w twardym sercu i w zaciemnionej duszy. Diable, w jaki sposób się manifestujesz? - W porozumiewawczym mrugnięciu oka, w szyderczym uśmiechu, w ostrych słowach i fałszywych łzach.

667. Dlaczego, czym jesteś? Jestem wołaniem głodnego umysłu. Dlaczego, co oznaczasz? - Jestem kołatką na zamkniętych drzwiach. Dlaczego, co reprezentujesz? - Sowę, która nie widzi w dzień. Dlaczego, na co się uskarżasz? - Na nerwowość umysłu. Dlaczego, jakie są warunki twego życia? - Jestem zamknięte w ciemnym pokoju. Dlaczego, jak długo trwać będzie twoja niewola? - Całą noc. Dlaczego, na co tak niecierpliwie czekasz? - Na świt. Dlaczego, samo jesteś zasłoną na odpowiedzi, której pragniesz.

668. Zapałko, co powiedziałaś, kiedy cię uderzyłem? - Dlaczego?


Przetłumaczone w 1982 roku przez wielkiego polskiego mistrza sufickiego Pir Ofiel Cziszti


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum www.sufizm.fora.pl Strona Główna -> LITERATURA SUFICKA Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Strona 1 z 1

 
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach

fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group
Regulamin